Dürülmüş Umutlar Şiiri - Sümru Yılmaz

Çığlık düşmüş ateşe
Közler küllenmekte derinden.
Aynalar küsmüş serseri yıllara
Yollar ayrılmış
Bihaber ayrılanlar birbirinden.

Bitmeyen karanlıklar başlamış
Direklerde takılı kalan kanatlara.
Dürülmüş umutların ayak sesleri gelmekte
Hazan sisinin çöktüğü yüreklerden.

Donuk sessiz gecelere sarılırken
Yürümekte boynu bükük gölgeler.
Zaman zamanda dururken
Alkış tutar, şivan düşmüş eller.

Örümcek bağlamış soğuk gecelerde
Kalpler adanırmış yarenlere.
Efsane bir şiirin kaybolmuş dizelerinde
Solmaya başlamışsa çiçekler

Yolculuk başlamıştır geri saymaya
Mehtap omuz verse de yakamozlara.
Kan damlasına dönmüş katre katre gelip gitmeler
Gönüller yakarışa geçer yıldızlara
Boşunadır artık çatlamış saksıya su vermeler.