Durulmak Şiiri - Metin Öncel

Küçük bir çocuk gelsin yanıma
Anlatsın bana parkta yaşadıklarını
Dinleyeyim onu
Böyle bişeyin mümkün olmayacağını sanar gibi

Gideyim meydanlara
Yemek yerken bakışlar üstümdeymiş gibi
Adabına uygun yemeye çalışayım
Sonra da bunlar böyle insanlar işte deyip geçeyim

Bineyim otobüslere biletsiz
Sorayım herkese kartı olan var mı diye
Veren insana yüce birisi gibi davranayım
Sonra beraber sövelim diğerlerine

Oturayım bir garın dibinde
Bir yaşlı amca gelsin
Anlatmamı istesin hayatımı
Sonra öğütler versin

Balkona şöyle bir yayılayım
İzleyeyim tüm şehri
Aklıma sadece o şehir gelsin
Aksın bedenime ıslak bir mendil gibi

Yakayım sigaramı ağaçlara karşı
Vay be çekeyim
Nasıl geçti diye söyleneyim
Hüznü yine en tepeye koyayım

Anlatsın birileri derdini bana
İç geçirip üzüleyim
Düşüneyim uyuyana kadar
Sonra ona iyi davranmaya çalışayım

Durulmanın imkansız oldugunu bilmeyeyim
Bir kere yaktımı seni kül eder
Anar anar durursun anca
Ben böyle işin