Duruldum Anne Şiiri - Üner Dilek

Yüklendim yükünü hepten hayatın
Yorgunum bu yüzden yoruldum anne
Dostum kim düşman kim bilememişim
Kırgınım bu yüzden kırıldım anne

Gülenlerim vardı bakıp gözüme
Söz katan olmazdı asla sözüme
Methiyeler düzülürdü yüzüme
Dargınım bu yüzden darıldım anne

İnsanlık ayarı bozulmuş çoktan
Anlamadım birşey bu yolculuktan
Didişerek durduk hem de hiç yoktan
Vurgunum bu yüzden vuruldum anne

Hasretin özünde gizlenmiş vefa
Gurbet toprağında sürülmez sefa
Dönmeyi denedim belki bin defa
Sürgünüm bu yüzden sürüldüm anne

Merhamet güneşin kalbe doğunca
Tesellim sen oldun ömrüm boyunca
Huzur sende buldum elin tutunca
Durgunum bu yüzden duruldum anne