Duruldukça Demini Bulur Aşk

Öptüm şiirlerimi birde özlemi
Hasretten çatlamış dudaklarından
Hasan Dağında bir sevda bulutu
Şiirhanın kalbinde sevgi yumağı

Rüzgarlar meltem ve dem kokan Akıtıp ömrünü Aksaray toprağına Türkünün, şarkının şehvetli yatağında sevdalar kıvrımında

Gül yapraklarını döker dudağıma
Kırmızı tomurcuklu gül tepside
Gökkuşağında güller konmakta

Sevdanın emeğiyle yoğrulmuş ten
Demler benim sahi konuğumdur

Yapraklardan süzülür yağmurlar
Tenler ıslanır, şarkılar kıskanır

Bir duş inceliğinde akar karlar, sular
Dilde dem camlarda süzülür buğular
Sabah güneşinin eline bakar kuğular

Sevgi tomurcuklu düş gülüydü
Sessizce suya serpilen nilüferler,

Aç ve utangaçtı şarkılar sahiden
Gökyüzünde buğu bezeli bulutlar

Gökkuşağında hangi renk benzer
Yüreğimdeki sağanak duygu dağlarına
Kim bağlı, günler, geceler ve gizem bağlarına

Sözü şair söyler şiir eser sevgilinin dağlarında
Duruldukça renginin bulur aşk
Demlendikçe demini bulur sevda.