Dürüldü Defterimiz.. Şiiri - Güzin Eye D ...

Önce...

yalnızdık

çoğaldık

küllendi zamanla

duygularımız

yanlış adreslerde

kaldı hayatımız...

ne kadar kalabalık

yalnızlık

bir o kadar büyürdü

içimizde...

Yalanla tütsülenirdi

yalanlarımız

konuştukça

bilendi yalnızlığımız

Beş kuruşluk

dünya terkisinde

bizden habersiz

iğdiş edilmiş hayatımız

sevdikçe

taşındık içimize

dışladık yalanları

duvarlar yıkıldı üstümüze

utandı arından gözlerimiz

gölgesi olduk yıldızların

sonra çalındı benliğimiz

kaç kez korktuk

ölümden kim bilir

kaç kez budandı

çaresizlik

küçüldükçe hayat

karda kışta

gün ışığı beklerdik

cam kafeslerde

tutsak kaldı sevgimiz

ne biz çözebildik hayatı

ne hayat bizi

azaldıkça kirlendi

ellerimiz

son yaprakta

dürüldü defterimiz..