Durularken belleğimi Şiiri - Selim Bölük

ey! benim,gececil kuşların bile ürkütemediği koyu karanlıkları dağıtan kalbim
gittikçe ansıtmaktasın ilkyaz günleri uçurtmalarıyla yolculuğa kaçan çocukların sevincini
hüzünlerle biriktiriyorsan eğer direncimin sonsuza koşulu çılgın atlarını
o zaman büyüt aşkımın dingin parıltılarla coşkulanan dağarını,
aşkım,sızıyla başlayan akşam alacasının sabahı gönençle karşılamasıdır
ve görünce yıldızları gökülkesinde,yoketmesidir anımsanmak istenmeyen günlerin tortusunu
hey sevdam! bir ürpertiyi yaşa ve coşkulandır umutlarımın rengini
bir bakış bile yetebilir yaşama ulanmada devşireceğim giz için,
sana seslendiğim dizelerde çıldırıya kapılabilirim,ah! sesini ver bana gövdeme ağ
parçalansın katıcıl imgelerim ve ne olur siste kalmasın gözlerin
çünkü durularken belleğimi çisentiler bir sabah sana varıyorum,senim artık

Sapanca milat yok-cemal karaağaç