Durul Gönül Şiiri - İsmet Ülker

Uslan gönül, uslan; geldin yetmişine…
Durul gönül, durul; başlatma geçmişine…
Yıllar yılı aklım ermedi senin işine…
Yüzüne kim güldüyse, takıldın peşine…

Allah bilir, belki de yolun sonundasın…
Kandırma kendini, sanma ki on sekiz yaşındasın…
Deli tay çağların çoktan geçti; hangi rüyadasın?
Uyan gönül, uyan; kimin evini sorarsın…

Yıllarca koştun durdun aşkın peşinden…
Yeri geldi, ayrı düştün gönül eşinden…
Şimdi pişmansın, belli "ah" edişinden…
Hayal kırıklığıyla uyandın her düşünden…

Uslan gönül, uslan; gelmişsin yetmişine…
Başlatma şimdi gelmişine geçmişine…
Bir ayağın çukurda; aşkla, meşkle işin ne…
Durul gönül, durul; düşme her güzelin peşine…