Duru Suların Misali Şiiri - Ayfer Aksoy

yarım yamalak
ölümle karışık aldık yaşamın t/adını
boyumuz kadar sayıldık şimşeğin ucunda
bir avaz yırttık hergün boşluğa
şımarmadan geçti meşru yolculuğumuz
hayırları cevaplara yıkıp kaç diyar kuruttuk
yılgın t/alanlarda kelebekleri kaçırdık düşlerden
kırk ten soldurduk
bir tas su dökemedik
düne ağlarken geçmişi andık
bugüne kördük

kendi
hikâyesini arayan
kör sağır yolculardık biz
suya hasretken çatırdadı kemiklerimiz
hırpalanırken bir saç telinde uyandırdık duyguyu
soğuk dokunuşları erittik
kana kana çekildik kuyulardan
taşları eritirken
indirdik dağları sırtımızdan
tutkuyla kazıdık patikaları
diller anlama kavuşurken
birleşen sinede yırttık hüzünleri
taşa dönüşürken silkeleyip attık tozunu üstümüzden

/kim çalıp geri koymuştu hayatı önümüze/

küflerini kaldırdık büyümüş elllerimizle
abanoz derisini yüzüp silkeledik ruhumuzu
çoçukluğumuzu birlikte çıkardık altından
bir tutam sevinç bırakıp göz kırptık her güne
celladını rehin alıp kurban ettik şiire
sıkıca kavrayıp en güzel türküde ağırladık yaşamı
gide gide bitiremediğimiz yollarda
sahipsiz yanlarımızı evlat edinip bağrımıza bastık
sinsi tuzaklarda düşleri gözbebeğinden yakaladık
siyahın koynunda ışığâ dönüştük

/duru suların misaliydik biz/

Ayfer Aksoy