Duru Gözlerin Şiiri - Reşat Eğritaş

Temiz pınarların öz membağından
Suların kaynağı duru gözlerin
Narin arıların bal kovanından
Miskin barındırır duru gözlerin...

Ahu, huzurunda düğmeyi bağlar
Gören görmeyene derdini ağlar
Divane dolaşır, kurtulan sağlar
Vurmaz süründürür duru gözlerin...

Zembille geleni, zerreden saymaz,
Katlederim diye, işaret vermez
Nerde nişan alır kimseler görmez
Gafil avlandırır duru gözlerin...