Dursun Şiiri - Özlem Onal

Ay kendini bilmez yar!
Anlayamamak mı derdin,istemiyorsun çare.
Ellerim saçlarında bir ana,
Yüreğim gözlerinde bir umut.
Sen ne inatcısın,belkide umursamaz
Sözlerin başka,sen başka,
Ben hep suçlu senin mapusunda.
Açık gözlerini kapasan artık,
Gönül gözüne kim gem vurdu?
Aç avuçlarını bak içine,
Avuçların sıcak,sen soğuk.
İçini yakan yüreğim erimekte.
Neden bu kadar duyarsızsın,
Yüreğini sevmiştim,dillerinle.
Bilmezlerdeyim suskunluğunu
Anlamazlıkların içimde oldu kor
Ya gerçekten bilmiyorsun
Yada sen beni kaybetmek istiyorsun.
Işık oldum düştüm ellerine,
Parlaktım,belkide ihtişamlı
Nedir sendeki bu kör bakış.
Eller bana umutsuz dalışlarda,
Gözlerimi kapamışım,hayalimde sen,
Bir çift kelamı fazla gördünse...
Dursun,durmuşluklar içinde duranlar
Dursun yüreğim sevginle,sessizce…