Dursun Şiiri - Suat Kırçiçek

Dursun nerde dursun, Dursun?
Şimdi bunun cevabı bir kenarda dursun…

Takılmış ayak parmağına etiket,
Toprağa hasret, dostum Dursun.

Okunmuş salan, içinde geçmiş adın,
Kalksın da sıra dağlar namazına dursun!

Sen toprağa kavuştun, hasret şimdi bizde
Bize matem bıraktın, bırak o bizde dursun…

Yaktın bizi, yıktın bizi ne ettin sen ey dostum?
Ölümü bile yaktın, bak bize daha beteri kaldı ey Dursun!

Yarılsın toprak dayanamıyorum çık gel Dursun!
Ama kıyamam ki dostum, rahat uyu, huzur seninle dursun…

Gülüşün, bakışın kardeş deyişin hala kulaklarda
Sevgin gönüllerde dursun senin ey Dursun!

Gözyaşı gözlerde kaldı,
Fatihalar Yasinler sende dursun ey Dursun!

Hani beraber gülecektik ya hep Dursun,
Ama terk edip gittin alacağın olsun!

Hani beraber alacaktık diplomasını hayat denen kursun,
Oysaki bıraktın sen bizi yaşlı gözlerle, garip Dursun!

Sen gittin gideli yaprak bile düşmüyor, bırak dursun
Her şey dalında güzel de sen niye mezarda Dursun!

Ah Dursun vah Dursun of Dursun oy Dursun,
Hep dursun dedik sana, yanımızda niye durmadın ey Dursun!

Hıçkırıklarım tuttu ellerimi bırak koynumda dursun,
Hemen de tamam deme, o zaman nasıl yazarım seni ey Dursun!

Her canlı ölümü senle tattı garip Dursun,
Senin hatırına varsın bu tat hep damağımızda dursun…

Allah’tan geldin, geri ona döndün ey Dursun,
Keşke bir daha dönsen ne olur, bekliyoruz seni gene ey Dursun!

Dursun nerde dursun, Dursun?
Dursun; hem Cennet’te hem gönlümde dursun,
Sanki dokunacak gibi yanımda dursun,
Dokunduğumda kaybolmayacak kadar uzun dursun,
Ömrü gibi kısa değil,
Ölüm gibi güçlü dursun!
Ey benim garip dostum Dursun,
Biz bu şiirde, bu şiir de sende dursun!

_StzM_
29.10.12/00:39