Durmuyor Zaman Şiiri - Mehmet Postallı

Zaman, bir küheylan gider dörtnala
Elimde değil ki çekeyim dizgin
Doğduğum gün çıktım, dönülmez yola
Ne azığım hazır ne evrak düzgün

Beş, on, yirmi derken hayli yol aldım
Bazen hüzünlendim bazen de güldüm
Çeşitli dertlerle baş başa kaldım
Merhem kâr etmiyor, yaralar azgın

Yüzümde çizgiler, gözümde perde
Saçlarım durmadı durduğu yerde
Aldırmadım gençlik var iken serde
Her yıl bir yanımdan başladı bozgun

Dizlerim bu yükü taşımam diyor
Adımlarım geri geri gidiyor
Her geçen saniye ömürden yiyor
Heba olan ömre üzgünüm üzgün

Bir hayat sürmüşüm tuzsuz, bibersiz
Gaflete dalmışım, dosttan habersiz
Gayri kulaklarım sesten habersiz
Başımın üstünde dönüyor kuzgun

Bir güne denk değil, şu fani hayat
Kadrini bilmeden, tükendi heyhat
Yaptığım hayırdan, aşkın kabahat
İşte onun için yüreğim ezgin.