Durmuş Karabulut Şiirleri - Şair Durmuş ...

Yosunlara salık olsun
ruyamın yıldızı ölü sularda.
İki yıldız kaldı yanıp sönen
süzülüp salkım söğüt yapraklarından.
girip şarabıma yıkanır ay ışığinda
Koy beni benim bu geceme

Anıların düşçüllüğünde tarlalar.
Pıtrağın güle verdiği kokudan
Soyuta giden bu yolun
Yolcu usunda gücü.

Sazın telinde, fıçada, kalemde

Kendime mi?
Değil inancınız olsun...
Şiirler yazarım
Kendime mi?
Ben kıyısında olurum.

Son kez göz kırptı geceler
yanan aydınlığa.
Üç dedi dört diyemedi yürek
ağlarım dedi.
Geceler gözünü son kez açtı.
Kapayamadı.

'maden işçilerine'

Üşümüş çabaların umudunda arzulara uzanan eller
Bir sıcaklığa açılan yürek
bilinmezliğin içinde burulur sevgilerden uzak.

Gözlerime uyku girmez biterim,
Yokluğunu hissedersem züğürtlük.
Buna dayanamam ben de giderim,
Şayet beni kor gidersen züğürtlük.

Sakın verme yerini ha varlığa!

' İSTANBUL'un TAŞI TOPRAĞI ALTIN ' diyenlere öğüt (!)


Duymadık demeyin ha işte benden demesi
Saltanatın böylesi kısmet olmaz adama.
Elinizde ne varsa satın savın durmayın

Düşün de gör!
Doğu ile batı arasında kalan
'ORTADOĞU' diye bilinen alan,
Dönerken kan gölüne
Nelere sevineyim?
Bayram benim neyime?

Yürüyor içimizde uzakların sesi...
Sen bir kulak ver Yunus'a, Mevlâna'ya
Yürüyor yakın...

Kendine bakmak için, kendin gibisine bak.
Bir kulak da Hallac'a ver...

1

Hayatın bir bağıdır, saçının herbir teli.
Aşk ne idi bilmezdim, sen öğrettin sevmeyi.
Yaşıyorken günleri, kendi düşlerimle ben,
Rüyam bile gecede, seni arıyor şimdi.