Durmuş Gülçiçek’i rüyamda gördüm,
Yüzüme bakmaya çekiniyordu.
Ankara’da idi, halini sordum,
Kötülük edenden yakınıyordu.
Yine heybetliydi, Herkül’dü yine,
Görmeyeli geçti yirmi bir sene.
Kaygıyla sormuştum, ne oldu sana?
Gözü uzaklara bakınıyordu.
‘Kötüler zehirler kusuyor’, dedi,
‘Yalancı yaftalar asıyor’, dedi.
‘Karaman, Taşkale susuyor’ dedi,
Sözleri kalbime dokunuyordu.
Okuyan, düşünen bir öğretmendi,
Hayat uğraşında çok güçlük yendi.
Derdini açıkça demedi kendi,
Yüzünden acısı okunuyordu.
Nevzat’ın dostuydu, kardeş gibiydi,
Bildiğime göre hali iyiydi.
Nedendir alevden bir gömlek giydi?
Neyi kimden neden sakınıyordu?
Halk Ozanı Karamanlı Nevzat
Kayıt Tarihi : 1.4.2022 08:37:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Erken yaşta yitirdiğim çocukluk arkadaşım Durmuş Gülçiçek, rüyamda 'Benim için bir şey yazmadın' diyerek sitem etti. Bu şiiri O'nun ruhuna gönderiyorum.
Ona ulaşır inşallah.....
Ben de rahmet dilerim Durmuş Öğretmene...
Huzurludur, dilerim..
Tebrikler Nevzat Bey..
Sayın Mustafa Bay, güzel dilekleriniz için teşekkür eder, esenlik dilerim.
Sağlık kelâmınızla şiir çağlasın Sn Nevzat Dağlı kardeşimiz
En derin saygılarımla, başarılar dilerim.
Sayın Ahmet Durgut, katkınız için teşekkür eder, esenlik dilerim.
TÜM YORUMLAR (5)