Kızmayın bana çocuklar
çalmadım
çırpmadım
hep
doğru olanı yaptım.
Yapraklar sallandı, ağaç dalında
Sallandı, sallandı estikçe rüzgar.
Düştü yere, mevsimin sonbaharında
Çırılçıplak soyundu, kalıverdi dallar.
Yapraklar güzellikti dalında onun
Yağmurlar sel olsa götürse beni
Aşkın eritse, bitirse beni
Yalnızlık kor olsa yaksa da beni
Sensiz olmaktansa, yanmak isterim..
Viraneye dönmüş gönül bahçemde
Yalnız yürüyordum sokakta
bir ben
bir sessizliğim
bir o.
O bir kadın
güzel yüzlü
Menekşe gül bağlamış
gökte gördüm ayak izlerimi
rüyalarımda sevişmeler
savaş değil bunca kahkahaya sebep
ve nice çalgı sesleriyle uyanmaksa diriliş
hayır
Kavgalar büyüttü beni
Aşklar yaşadım
Kırmızı güller topladım dalından
Sarmaşık topladım
Elimde kan vardı
Kıyamadım gülü tutmaya
Bastıkça kalabalık şehri
Depreşiyor yalnızlığım
Fırlıyor yerinden beynim
Benliğim zorlanıyor
Düşlerim susuyor
Ben senin yavrun, sen benim annem
Canım, her şeyimsin bir tanem
Doğuran sensin, sensin büyüten
Anlatmaya anneciğim, yetmiyor kalem
Aciz anlatmaktan seni, aciz kelimeler
Olmasaydın ne yapardım bilemem
Varlığımın temelisin kadınım…
Gözlerinde bir sis olsa gülemem
Sevincimin anasısın kadınım…
Bütün güzellikler buluşmuş sende
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!