Durmuş Ağabey Şiiri - Gülbey Yılmaz

Adı Durmuş'tu ama o hiç durmadı
Ömrünü bu teşkilata adadı
Çileyle bilenmiş, serdengeçmiş
Taş Medreseye ismi kazınmıştı

Zindanlarda prangalar vuruldu
Ülkü yolunda mahkemeler kuruldu
Kahpe 12 Eylül rüzgarı
Onu da yalnızlığa savurdu

Vatanından uzak seneler
Izdırap dolu gurbetler
Ana baba sıladan ayrı
Öksüz yetim günler, geceler

Duydum ki bugün uçup gitmiş
Vade dolmuş sona gelmiş
Acılar, çileler ve dertler
Sessiz bir köşede son bulmuş

Yaşarken ocağın çayını içendi
Menemen, kuru ekmek yiyendi
Türk İslam için mücadele
Davasında adam gibi adamdı

Son günlerde ayrılmadı ocaktan
Muhabbetle geçti hayli zaman
Bozkurt gönüllerle günden güne
Derinlerde taht kuran adam

Duruşuyla Bozkurtlara güven aşılayan
Bir reis daha kaydı alemden
Ülkü sevdasıyla dopdolu
Durmuş ağabey de gitti bugün

Cümle Bozkurtlar ağlarken gidişine
Kavuştu bekleyen Taş Medreselilere
Mevlaya kavuşan Durmuş Reisin
Şahitidir bilenler mertliğine ve yiğitliğine