Durmasın Şiiri - Ozan Lütfü Yıldırım

Hazan ile geçti gülşenim bağım
Hasretinle sinem yanıp durmasın
Uğrunda çürüdü bu gençlik çağım
Hiç beni gönülden anıp durmasın

Sen misin dağların acep maralı
O yarin elinden sinem yaralı
Var mı benim gibi bahtı karalı
Mezarım başında dönüp durmasın

Gurbet ellerinde düşmüşüm derde
Çürüdü yanlarım yatamam yerde
Beni halden hale salan yar nerde
Kül olup aşkımdan sönüp durmasın

Dost eline böyle nasıl giderim
Varsa bende hakkın bir gün öderim
Tükenmez dertlerim gamım kederim
Beni bir vefasız sanıp durmasın

Yıldırımım dağlar arada perde
Tabipler bulamaz çare bu derde
Canım feda olsun mert oğlu merde
Namert sofrasında kanıp durmasın