Durmaksızın Şiiri - Metin Mungan

#1
Bakışların susturdu sana dair cümlelerimi..
Yönünü bulamayan bir yolcuyla eşlik ediyor olmalı şimdi adımlarım..
Meçhul neresi varsa o yöne doğru ilerliyoruz..
Bakışların, o gözlerinin içi dondurdu aslında kanımı..
Ellerim tutmuyor! Yüreğime, en çokta sana uzanamıyor..
Şimdi yönünü bulamayan o yolcunun son eseriyim sanki..
Ellerim semada, bakışlarım o son bakışlarında..

#2
Farkındayım..
Anlatmak istediklerimi anlatmaya çabalamakla yorduğum için kendimi.
Nedense en çok da bu geriye götürdü beni.
Olmaması gereken bir hayali
Hayalimde yaşayıp, gerçeğe dönüştüğünde ise aynaya baktığımda ki benin ben farkındayım..

#3
İlk yanılgısı değil bu yüreğinin;
Bir son olması için de zaman asla senden yana olmayacak..
Yüreğin, daha ne kadar kaç kez yanılgılar içinde kendini kendine sorgulayacak..
O son şansındı belki de..
Gözlerinin karşısında son şansının sonucu yaşanıyor,
Dön bir bak son buluyor..
Hıçkırıklarınla beraber silmelisin şimdi göz yaşını..
Onunda ayrı bir güzelliği var, hissetmelisin..
Hissetmeden dokunacağın eli de zaten sevemezsin..
Şimdi yanılgılarıma gelen itirazları hesapsız sorgusuz kabul edip onaylıyorum..
Ve bir itirazda düşüncelerime ben sunuyorum;
Yüreğimi, yanılabilme ihtimali olan tüm yüreklere kapatıyorum..
Açılmaması gereken bir kutu misali,
Kimsenin bilmediği karanlıklara yolluyorum tüm düşlerimi..
Karanlıkta aydınlık görebilen yürekler arıyorum..
Yalnızca aydınlık görebilen yürekler...

Birşairmungan..
İzmir, 2016