Durmak Şiiri - Bekir Mutlu Gökçesu

Duruyorum öylece...

Bir ağaç
Durdukça yol alan
Mevsimler ötesine
Göğü tutar gibi şükrediyor
Öylece duruyor az ileride
Sırlı ve nasırlı elleriyse...
Bir ağaç
Henüz yaşanmamış
Baharlar saklıyken içinde
Öylece durabiliyor
Ben neden durmayım
Susuyoruz birlikte...
Derken bir kuş gelip
Konuyor göz bebeklerime
Bağrını gagalıyor ağacın
Sonra çekip gidiyor
Gülüşüyoruz epeyce...
...
Karardı yüreği, usandı gün bile
Usanacağı yok ağacın
Avuçlarında gökyüzü
Durmak ona göre...
Ne kadar durabilir bir insan
Artık gitmem lazım evime...