Durmadım Kazdım. Şiiri - Özdener Güleryüz

Susuzdum,
Kuruydum.
Kazdım kara yerleri.
Toprakları.
Çıkardım kocaman kayaları ellerimle.
Derinlerdeki,
O yemyeşil vadide akan sudan,
İçmek için sadece
Bir damla.

Tenime koymak için aşkı,
Kazdım.
Demlemek için ruhumda hayatı,
Kazdım.
Gerçeğim tatlıydı rüyamdan,
Uyumadım,
Kazdım.
Ruhum kalsın diye
İçimde,
Bir ettim aklımı bedenimle.
Durmadım
Kazdım.
Güzeldir gülmek, sevdiğimle dedim.
Ağlamadım.
Kazdım.
Yalnız ezgiler, dinlendirmez dedim,
Durmadım koştum,
Haykırdım.
Yine kazdım.
Çaldım, söyledim. Arada sallanışına baktım başının,
Tuhaf gözlüleri kıskandım.
Aklımca çıldırıp,
Sarı dişlilerin dişini kırdım.
Boranların önünde durdum.
Beyaz steplerde kum doldu gözlerime de,
Göremez oldum.
Yine durmadım
Kazdım.

ÖZDENER GÜLERYÜZ