dört nala koşan atlar gibiyiz
durmak nedir bilmeyiz
bir sağa sola gideriz
bu can cana hasret olsa da durmak nedir bilmeyiz.
yoklugun içinden çıktık
yoklugu yoka döndürdük
cana can katmak adına dört döndük hep çabaladık
Geride kalanlara hasretlik çöksede
her kışın sonunda elbet yaz var diyip devam ettik
Durmadık dört döndük hep dolandık
Rahattık huzurluyduk
Yare hasrettik
Cana hasrettik
karın doyuyordu fakat gönül hep ac idi
Kayıt Tarihi : 30.5.2014 18:41:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!