Durmadan Yalanladı! Şiiri - Ali Kılıç Kakiz

İnsan çok düşkündür çekişme ve husumete.
Nerde fitne varsa şeytan orada tam faaliyette.

Taklit duygusu sağlıklı bilgiye ulaştırmaz.
Parça bozulmuşsa, bütün doğru durmaz.

Zalim en büyük zulmü kendi ruhuna yapar,
Cehennem ateşi ona layık kimseyi çarpar.

Bak hele zalimler nasıl belâ ile randevulaşmış.
Yenik düşmelerine rağmen, Haktan uzaklaşmış.

Dedelerinden devraldıkları puta tapıcılık batsın.
Ey Ebu Leheb her gün hüsrana uğrayasın.

Yüzünü ekşitti semavi vahy gölgesinde,
Çekinmeden Resûl’e dil uzattı safa tepesinde.

Böğründe çörekleşmiş kin ve nefretle saldırdı.
Durmayıp yalanladı kendi kuyusunu kendi kazdı.

Ateşten biçilmiş katranlı elbiseler giyecek,
Beyinleri eriten hararetli irinli sulardan içecek.

Kur’an da işaretler var hattı geçen yan çizenlere.
İnkarları kalın duvar olmuş arkalarına önlerine.

Görünce azabı,falancayı dost tutmasaydım diyecek
O gün eller konuşacak ayaklar şahitlik edecek

Brüksel / 1997