Durma Öyle Savaşın Ortasında

gülüşün gıdıklar güneşi
ağlayışın susturur yağmurları
sana masal anlatmasam bu gece
bir şiir yazsam kirpiklerinin ucuna
ya da küçük bir gonca çizsem tebessümüne
dudağının kıvrımlarında sessizce uykuya dalan
avuçlarına yaldızlı yeşiller damlatsam
hı olmaz mı

durma öyle savaşın ortasında yanıma gel
daha sen küçücük bir çocuksun
yutar beyazlarını karanlıklar
zulmün rengini çözemezsin
duru bir su hislerin
kahrolası hırsı bilemezsin
biçilmiş hain planlar
bu kumaşı sen yakamazsın
durma öyle savaşın ortasında yanıma gel
daha sen küçücük bir çocuksun

derin bir kuyuya indirir
sonra geri çıkarır bakışların beni
göklere çıkarıp sonra geri indirir
umutların beni...
sakın bahsetme kimseye hayallerinden
seni kıskanırlar
kanlı irin akar hasetten
kolların bağlanır çocuk...
gözlerine bakamam
ateşin demiri eritişi gibi yakar yüreğimi
gözlerin...
gözlerin bir ayna çocuk
gözlerine bakamam

durma öyle savaşın ortasında
yo yo savaş değil bu bu bir katliyam
yamyamlar maske takmış sen tanıyamazsın
durma öyle uzağımda yanıma gel
saklayayım seni içime
nefesime kimse görmesin
saklayayım seni çiçeklerimin can noktasına
yapraklarımın kıvrımlarına
kitaplarımın arasına
kimseler bilmez buraları korkma

sen umutsun sen geleceksin
sen cıvıl cıvıl bahçesin
bu yüzden önce senin üzerine yürür çekirgeler
usul usul at adımlarını, duyulmasın
sakın sesini çıkarma içimde kal küçük nefesim
kaçtım bana acı veren herşeyden
senden kaçamam yanıma gel küçük nefesim