Durma Koş Yüreğim Şiiri - İsmail Akyüz

Kaçak bir güneşin alaca karanlığında
yalnızlığın kıyamadığı anıların yoldaşıyım
yüreğim darmadağın dibine kadar kırgın
nereye gitsem unutulmuş hain bir sevda
ölümün kara nefesi gibi yolumu kesiyor
kimin yüzüne gülsem bana ağlıyor
tükenmeyen bir hayatın kara zindanıyım
kırılsa zincirlerim yıkılsa duvarlarım
kaçsam kurtulsam ulaşsam gökyüzüne
ah acının şehvetine kul ettiğim bakışım
tüketemediğim hüzünlü hazzın umudu
sarıldığım yalnızlığın şefkatli sıcağı
bırakın beni artık bulayım
huzur denilen o sevinçli kucağı

Durma koş yüreğim durma koş sıra sende
bir bulut ol şu asi rüzgarların önünde
güneşin seni bekleyen sıcak ışıklarınla dol
gökyüzünün bütün renklerini topla
yağmamış yağmurların gökkuşağı ol
okyanusların tükenmeyen tuzu ol
saçların ormanların özgür ağacı
bakışın yaşama bir selam olsun
ah sen her yerimi saran sevinç
umarsızca beklenen mutluluk
düşünme yüreğim hiç düşünme
herkesin hakkı o eşsiz duyguyu
bir tarla kuşunun kanadına bırak
bir papatyanın beyaz yaprağına
seni içine alacak bir ömrün yanı başına
kimse bilmesin saklandığın sessizliği
kimse görmesin içinde gizlenen renkleri
kirletmesin kimse seni incitmesin
dingin akan bir su kadar mutlu ol
özgürlük açan bir çiçek ol