Durma Koş Şiiri - Şair Bizerre

bir duygu karmaşası
ve buğulu tuvaldeki öpücük
ikinci doğan güneşti sanki
gözlerindeki gülücük
soğuk bir ocak sabahıydı
ve sessiz bir çığlıktı gelen
ufka bakan yüksek kuleden

bir peri masalıydı
yanıp tutuşan buzdan bir kelebek
ve günlerden pazardı
tuvalden uzanan sihirli bir değnek
bu ne son buluşma ne de ilk ayrılıktı
ve iki yağmur damlasıydı kopup gelen
ruhunun derinliklerinden

bir seher vaktiydi
ışık saçan kanatsız bir melek
ve kar taneleri ile bezenmiş sokaklarda
hızla ilerlerken dans ederek
geride kalan fırça darbaleriydi
ve bir rüya kervanıydı dönen
sonsuzluğa uzanan seferinden

bir boyama kitabıydı hayat
kan kırmızısı ve papatya beyazı
hayal ederken pembe bir dünyayı
göz kapakları aralandı doğan güneşe
ve bir adım otedeydi gördüğü en güzel gökkuşağı
yüreği hızla koşmaya başladı birden
ve 'durma koş' dedi biri renkler senfonisinden