Durma Gönül Şiiri - Ahmet Ergin

Bu bağı diken bürümüş
Durma gönül kalk gidelim
Bülbül susmuş, gül çürümüş
Durma gönül kalk gidelim

Var mı bu derdin ilâcı
Doğruluk veriyor acı
Burada benlik baş tacı
Durma gönül kalk gidelim

Dost yaraya dost yaraya
Tuz bağladı dost yaraya
Işıkta döndü karaya
Durma gönül kalk gidelim

Ruhumuzu incitmeden
Gönül sermayen bitmeden
Baykuşlar gelip ötmeden
Durma gönül kalk gidelim

Kırılan kapı kapansın
İkiyüzlü olan yansın
Bizi sevenler uyansın
Durma gönül kalk gidelim

El açtım sırrı settara
Vermedim virdime ara
Sözde ışık özde kara
Durma gönül kalk gidelim

Ahmedide gönül yüce
Allah derim gündüz gece
Anlayamaz bizi hoca
Durma gönül kalk gidelim