Durma Gel Şiiri - Rifat Kurtoğlu

Ahu gözlüm haberimi alınca,
Gine boynum buruk buruk burma gel.
Halım yaman başındaki halınca,
İki elin kanda olsa durma gel.

Gözyaşlarım dağı taşı suluyo,
Yaman sevdim Kadir Mevla’m biliyo,
Benim derdim, bana az mı geliyo,
Hasretini yüreğime sarma gel.

Sel gibiyim yatağımdan taşarım,
Sevdan ile çölden çöle aşarım,
Senelerdir bir düşünen yaşarım,
Sevdiceğim umudumu kırma gel.

Bir bakışın diri kılar ölüyü,
Yetiş gayrı bekletme bu deliyi,
Sever isen Muhammed’i Ali’yi,
Diyâr diyâr gurbet ele sürme gel.

KURTOĞLU’M müptelân evveli ahir,
Ey kaşları kalem gözleri mahmur,
Bilirsin ki can bedene misafir,
Daha bundan öte sebep sorma gel.

04-Mayıs–1995