Durma El Gibi Şiiri - Mahmut Cantekin

Gül yüzlü sevdiceğim gönül köşkün ecesi,
Bakma öyle bir garip uzak durma el gibi…
Sevdalı bu ömrümün sensin gündüz gecesi,
Hasretinle gözyaşım akar gider sel gibi…

Sevdim canı gönülden canan canım senindir,
Dudaklarımda mühür yanakta ki benindir,
Tanığım yüzün gözün kar beyazı tenindir,
Yüreğimin sahibi sevda geçmez yel gibi…

Yar ceylan gözlerinden aşk şerbetini içtim,
Ben bu güzel sevdaya koca bir ömür biçtim,
Sende kendimi buldum güzelim sensiz hiçtim,
Bu kollarım sarmadı narin ince bel gibi…

Başkasını sevemem vardım kesin yargıya,
Tatlı dilin merhemdir gerek duymam sargıya,
Bahçede çiçekleri sensiz sardım kargıya,
Dizdim arka arkaya cetvel gibi tel gibi…

Cantekin der; bir tanem gel uzatma arayı,
Tükendi gözümde nur seçmez akla karayı,
Duy artık yüreğimden arşa çıkan narayı,
Seninle bağ bahçeydim gönül sensiz kel gibi…