Durma Dedim Vur Şiiri - Mehmet Mete

Durma dedim vur
Dünyanın vurduğu yetmez bana , birde sen vur
Akan yaşlar dinmez bende, birde sen vur
Gönül hak etmez imiş sevmeyi
Seven şu gönlüme, birde sen vur.

Yalan denilen bir hayatta
Çıkmaz sokaklar arasında kalan çocuk
Söylenene inana inana girer hep çıkmaza
Hani dost hep gerçeği söylerdi
Peki neden çıkmaz oldu, dostun sözleri çıkmazlara
Vur be dost denilen, birde sen vur.

Hani kalpte yaşanırdı sevgi anlatılmazdı
Öyleyse neden bu kadar gün ortasına düştü tüm duygular
Yolunu kaybeden bir ben miyim bu duygu diyarında
Düşeni kaldırmak sözü vardı hani insanlık kitabında
Kaç kişi kaldı böylesi bir yürekle yaşayan
Yada bu yüreği bedeninde yaşatmaya çalışan

Çıkarlar sonsuz oldu kardeşlik geçici
Üç kuruş için dökülen ter dökülmedi sokakta açlıktan ölen o gururlu çocuk için
Ne olduk , ne değişti yıllar sonra
Atalarımızın kanı kokarken halen her yağmurdan sonra
Değmez mi bizden istedikleri kardeşçe kalın sözüne çaba harcamaya
Ne değer kazandık onca zamandır , bir kuruş daha mı arttı değerimiz
Yoksa köpeğe verilen değerin bir gramını o sokaktaki çocuğa vermeyecek kadar mı düştü insanlığımız...