Durma Şiiri - Nurten Kara

Savruldumu güllerin?
Çılgınlığı seven rüzgarla perişan..
Gördünmü asma yapraklarında salınan tırtılı son kez
Yaşadınmı özgür aşkı coşkuyla hiç?
Çocuk düşlerine can verdin mi?
Durma! ...Güneşin bir daha açası yok
Topraktaki çivilerin çıkası yok
Durma! ...Son evinin temeli bile yok..
Şelaleler yalnız sana aksın
Gökyüzü senin için ağlasın usulca
Durma! ...Kolların açık koş iyimser yeşilliklerde
Kapat kulaklarını bütün dur! ! ...
Seslerine..
Seyret...yakamoz tablosunun suyla ahenkli dansını
Dudakların kuruyunca geç olur..
Bir tebessümün gölgesinde son kez
Durma! .....Yetiş
Dönüşsüz yola çıkmadan
Tüm perişanları topla
Ve....Gül kendine...Son bir kez