Durma Şiiri - Ünal Tarhan

Haydi durma!
Bu baş belası günleri aş çabucak.
Geçmiş ne ki?
Güncellikle yetinme,bak ileri.

Orda bir çocuk “nur topu gibi”
Ne de güzel sallıyor elini,
Onu bastırsan göğsüne öpsen bileklerini,
Memeni versen belleğine.

Seni bir kaşık suda boğarlar
Ben olmasam,akıllar öğretmesem
Ya doyurmasam umutlarını
Gün-ışıtmayı belletmesem.

İşte açtım kapılarımı ağzına kadar,
Yüreğin süt dökmüş kedi gibi,
Bir de gelincik takmışsın kulağına,
Haydi durma öyle kapıda gir içeri.