Durma Şiiri - Muammer Kurt

Kah sevinçtin kah hüzündün
Hem mutluluk hem zulümdün
Hem dikenim hem gülümdün
Hazan gibi solup durma

Bildiğimi bilemedin
Sezdiğimi sezemedin
Yüreğimde gezemedin
Bahaneler bulup durma

Sırlarımı söyle ele
Harmanımı savur yele
Çiğ düşürüp gonca güle
Goncaları yolup durma

Yalan katıp her sözüne
Bulut oldun gök yüzüne
Masum maralın gözüne
Damla damla dolup durma

Çiçek çiçek gezen arı
Hep arzular ilkbaharı
Menevşe mor çiçek sarı
Kuru bir dal olup durma

Hayat denen akan o su
Varsın bana kursun pusu
Cesedin yok can korkusu
Düşü hayra yorup durma

Bende sevgi çiçekte bal
Her şey biter doğal bir hal
Sana demem dur gitme kal
Nen var? Diye sorup durma

Ya memleket ya da gurbet
Yürekte bitmez ki hasret
Ecel bir gün gelir elbet
Hislere gem vurup durma