Durma Şiiri - Belgin Turan

Kurban olurum diyordum.
Kimseye kurban olmamıştım,
ilk kez bu cümleler ve dahaları
yüreğimden dökülüyordu.
Hani her seni seviyorum
“seni seviyorum” demek değildir ya
öylesine yalın, öylesine içten
“seni çok seviyorum” diyordum
ve seni gördüğüm zaman ayaklarım
yerden kesiliyor.
Bütün benliğimde dolaşan sevdanla
o an sanki havalara uçuyorum,
kelimenin tam anlamıyla.
Telefonun öbür ucunda ses yok, tık yok.
Bağlanmamdan ve bana bağlanmaktan
ölümden korktuğundan
daha çok korkuyordun.
Peki öyleyse senin dediğin olsun sevdiğim.
Hadi benimle vahşice seviş,
en açık saçık lafları esirgemeden söyle.
Öyle ki, içimde o saf, o temiz sevdamdan
eser kalmasın.Duygusuzca hadi seviş benimle.
Tam da senin istediğin gibi.
Sonra sevgi kırıntılarından bile mahrum ederek yüreğimi,
telefonu kapat. Orada en kazım kalsın.
Görünmeyen ellerinle,
beni yanardağın, alevlerin içine at. At ki, sevdam
yavaş yavaş can çekişsin. At ki, duygularım
korkularını yensin. Korkacak bir şeyin kalmazsa
belki mutlu olursun. Benim yüreğimde de korkudan,
başka ne varsa silinir.
Hadi seviş benimle
tam da senin istediğin gibi… Durma…

Belgin Turan 03.08.2007