Durma Şiiri - Zeynep Karacaa

durursam
kapanır kapı
kafamın içindeki kör kuyu
ağzını açar

durursan
seni tüketen böcekler
yuva arar bedeninde
sözcükler kör testere

durursa
dudakları kan revan
kolları üşür sonra
kimseye sarılmadan

durursak
besleriz karanlığı
sadece bir andır
iyilik ya da kötülük arası

durursanız
köpürür yüreğiniz
her şey tek bir siyah damlayla başladı

durursalar
durmak zorunda kalırız
başımda intikam senaryoları

.z