Durgunum Bu Aralar Şiiri - Mözgür Özbek

DURGUNUM BU ARALAR

sen benden gittin gideli
ben bende değilim sanki
yıktın viran ettin beni
aklım durgun bu aralar

kasvet çöktü bedenime
yağar dert derdin üstüne
çile süzülür gözümde
yürek ezik bu aralar

şimdi sen yoksun yanımda
avareyim sokaklarda
hep sensin bakışlarımda
hasret buruk bu aralar

ummana serpdim umudu
bak gözlerim dolu dolu
toz toprak hayatın yolu
beden yorgun bu aralar

ruhum bedeni terketti
bunca çile cana yetti
doğduğuma pişman etti
dünya zindan bu aralar

tek başımayım masamda
aklım fikrim uzaklarda
sen tütersin sigaramda
kafam duman bu aralar

dinmez yüreğimin yası
kesilmez dert fırtınası
durulmaz gamı acısı
canım bezgin bu aralar

artık söndü hayallerim
zay oldu beklentilerim
kanlı yaş dolu gözlerim
yüzüm solgun bu aralar

gönül dargın kırgın şimdi
tatmadım bir yudum sevgi
unuttum tatlı sözleri
dilim suskun bu aralar

her şey ters gitti hayatta
ne yapsam olmadı asla
vefa bitti yarda dostta
gönül küskün bu aralar

ömrüm boşuna geçiyor
gönül dert dolu çağlıyor
içim sessizce ağlıyor
gözüm yaşlı bu aralar

yenemedim kaderimi
genç yaşta büktü belimi
unutturdu mevsimleri
baharım kış bu aralar

m.özgür özbek