Durgunum Şiiri - Hasan Toz

Durgunum, biraz da yorgun
Küskünüm, biraz da kırgın
Döküldü kelimeler hece hece kağıda
Bu, belkide son söz, son elveda sana

Yüzüm hep tebessümlü ama içim dağınık
Yıkık dökük, küçük bir çocuk gibi ağladım
Küstüm yarınlara, hiç doğmayacak güneşime
Alıngınım herkese, lütfen üstüme gelmeyin bu gece

Baş başa bırakın beni, baş başa bırakın hayallerimle
Ufak bir ümitle, ne çiçekler açmıştı bahçemde
Şimdi ise yalnız ve yine kederli
Hayaller tutsak, sevmek bize yasak ve de çok uzak

İçimden gelmiyor
Senden sonra birisine bağlanmak
Senin gibi başkalarının gözüne bakıp
Başkalarıyla yaşamak