Durgundur gönlüm hep durgun,
Yemişim feleğin sillesini yorgunum, yorgun.
hep karadır bahtım kara,
Yaralarım kanar,yaralarımı kimler sara
Islak gözlerimden, sızlar yüreğim.
Sevgiden yana hep olmaz dileğim.
Yük taşıyamaz kollarım bileğim.
Hep umutla yaşadım yaşamaktır dileğim.
Ben kendimi unuttum,koskoca okyanusta.
Kim gelir, bu kadar dertlerin ortasında aklıma.
Kayıt Tarihi : 27.2.2015 19:27:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Mustafa Kurtbey](https://www.antoloji.com/i/siir/2015/02/27/durgundur-gonlum-hep-durgun.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!