Nereye gitti bütün o eski zamanlar
Ve algıların poetik tanımından
Yola çıkarak
Çiçeklenip dansa duran
O eski aşk şarkıları.
Nereye gitti bütün o harlanan hüzünler
Bir Solohov romanından
Rüzgarlar getiren hüzünler
Bir uzak İrlanda meyhanesinde
Mırıldanan
Ve bir melodinin dizeleriyle
Akıp giden
Don suları kadar durgun hüzünler.
Nereye gitti bütün o
Aşk kokusuyla şakıyan
Kız kuşları ve sarmaşık gülleri.
Artık bırakıp gittiler bizi
Bırakıp şarkılarını akşamların
Kederli saçaklarına...
Kayıt Tarihi : 17.4.2008 12:34:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Cafer Demirtaş](https://www.antoloji.com/i/siir/2008/04/17/durgun-huzunler.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!