Durgun Bir Deniz Şiiri - Muhammet Üresin

Bilmem bilmem sende düşlüyor musun her gece ateşler içinde yanarak beni
Ah ben ne aptalım nasıl da getirip hayatımın tam ortasına koydum seni
Nerden nerden çıktın geldin ki sen böyle üstelik gitmiyorsun da geldiğin gibi
Unutmak isterdim tam şu an seni ama senin ellerinde aklımın ipleri

Yukarıdan bir işaret gönder artık tanrım çekip al bu azaptan kurtar beni
Işıktan kamaşsın içim bir yardım et kaldır artık hasta yatağından kalbimi

Lekesiz tertemiz çarşaf gibi durgun bir deniz içim sen yüzmekten korkuyorsun
Masumiyetin keşfedilmemiş toprakları var önünde bir adım atmıyorsun
Al seninim bak tüm benliğim avaz avaz seni çağırıyor hiç mi duymuyorsun
Zannettiğin gibi imkansız değiliz sen ellerinle bize yazık ediyorsun