Dûrefşan Şiiri - Mefkûre Malhun Keskin

Sesin dûrefşan,
Duyduklarım içinde bana en tanıdık olan,
Gözlerin, Gözlerime çok yakışan..
Ve sen Dûrefşan,
Gönül ölçülerime en çok uyan,
Kalbi kalbime en yakın olan..

Sana açılıyor bir bir, kapalı olan tüm kapılarım..
Buzlarım eriyor sanki aşkına,
Ve korkmuyorum ilk defa..
Karşımdasın işte,
Ömrümdesin,
Elimi uzatsam, tutabilecek kadar yakınımdasın..

Peki, sen misin tâ Bezm-i Elest'te alnıma yazılmış olan..
Ömrüme bir ömür ortak edeceğim sen misin?
Bunca yıl izini aradığım,
Her ân bulmayı umduğum sevda sen misin?
Sana olan aşkım; ömrümde ağır, gönlümde hafifti..
Yerlere, dillere düşmeyecek kadar da kutsal..
Kelâmım yetersiz, Sözlerim kifayetsizdi..

Şimdilerde gönlüm cân yeşili bir vaha,
Sana dair rahmet yağmurları iniyor gönlüme ince ince...
Bereketleniyor gönlüm,
Bereketleniyor ömrüm,
Bereketleniyor sevdam...
Ve şimdi içimde tatlı bir telaş,
Tanımlayamadığım,
Emin olmadığım,
Senden ve gönlünden bihaber olan bir bekleyiş..
Sadece sabra ve duâ'ya muhtaç Nasip olacak olana,
Rıza kapısından geçebilecek olana meyilli,
Fazlasında yok gözü,
Rahman razı olsun, gönlüme bu kadarı kafi..

Ve elimi koydum kalbime, senin adın atıyor saniye saniye..
Oradasın işte,
En derinimde,
Tanıt artık kendini gönlüme..

Eğer ki sensen beklediğim, nakış nakış işle sevdanı benliğime..
Ve çevir adımlarımı sana,
Yak kalbimin kandilini..
Aç avuçlarını Rahman'a ve dile beni ömrüne bir kere daha..
'Gel' de bana,
'Gel' de..
Geleyim sana..

(9 Ağustos 2013 - 23:23)