Ne aşkta yüzüme güldü, ne kumarda kader
Ben gülmeyi beklerken, insanlar hep etti heder
Mevlana gibi yaşadım bunca zaman zer ki zer
B. evlat bile ezdi geçti; bilmedi kol kim, kim SER.
Gündüzlerim gece oldu, gecelerimse gündüz
Dünyayı yuvarlak sandım, gördüm ki hep pürüz.
İnsanları adam sandım, çıktılar hep öküz
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta