Ne aşkta yüzüme güldü, ne kumarda kader
Ben gülmeyi beklerken, insanlar hep etti heder
Mevlana gibi yaşadım bunca zaman zer ki zer
B. evlat bile ezdi geçti; bilmedi kol kim, kim SER.
Gündüzlerim gece oldu, gecelerimse gündüz
Dünyayı yuvarlak sandım, gördüm ki hep pürüz.
İnsanları adam sandım, çıktılar hep öküz
Mavi, maviydi gökyüzü
Bulutlar beyaz, beyazdı
Boşluğu ve üzüntüsü
İçinde ne garip yazdı...
Garip, güzel, sonra mahzun
Devamını Oku
Bulutlar beyaz, beyazdı
Boşluğu ve üzüntüsü
İçinde ne garip yazdı...
Garip, güzel, sonra mahzun
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta