Bu ilginç söz, bir yerlerden aklımda kalmıştı. Sanırım yıllar önce okuduğum bir kitaptandı. Hatırladığım kadarıyla bu, on yıllar önce Amerika’da sahneye konmuş bir müzikal olmalıydı. Yine de emin olmak için, internette kısa bir araştırma yaptım. İnternet bu işlere yarıyor ne de olsa. Evet, yanılmıyordum: „Durdurun Dünyayı İnecek Var“ (Stop the world! I want to get off.) 1961’de New York City’de sahnelenmiş ve aynı adlı bir kitabı da olan bir müzikaldi. Amerika’dan sonra gösterildiği tüm diğer ülkelerde de büyük ilgi görmüştü.
Müzikali izlemedim. Zaten bu yazımı müzikal üzerine de yazmayacağım. Ama bu başlık bana daima, çok önemli anlamlar çağrıştırmıştır. En başta, özellikle büyük kentlerde oradan oraya koşuşturan insanların hayatlarını, nasıl onulmaz bir hız tutkusunun esir aldığını anlatıyordu bu söz bana. Bu hızdan başları dönen, mideleri bulanan bazı insanlar hençerelerinin olanca gücüyle bağırıyorlardı sanki hep bir ağızdan: Durdurun Dünyayı İnecek Var!
Hızlanan Yaşamlar
Artık birbirimize iki yabancıyız.
Her ne kadar acı olsa, ne kadar güç olsa
Her şeyi evet, her şeyi unutmalıyız.
Her kederin tesellisi bulunur, üzülme.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta