Durdurun dünyayı Şiiri - İlknur Topaloğlu

Ağır geliyor anne taşıyamıyorum
Küçücük bacaklarım takatsiz
Ciğerlerim desen nefessiz
O yumruk kadar kalbim hepten çaresiz

Ağır geliyor anne taşıyamıyorum
Bu dünyanın kirini ellerimle temizleyemiyorum
Gözyaşlarım sağanak gibi iniyor
Yine de çaresiz kalıyor... Yapamıyorum

Ağır geliyor anne taşıyamıyorum
Yaşıtlarım daha sokaklarda oynayamadan
Süt kokulu tenlerine kundaklar doyamadan
Toprak oluyor anne dayanamıyorum

Ağır geliyor anne taşıyamıyorum
Koca koca amcalar bir hiç uğruna
"Anne" kelimesi henüz çalınmadan kulağına
Bombalar yağdırıyor toprağına, yurduna

Ağır geliyor anne taşıyamıyorum
Bu muydu dileğin ezanla ismim okunurken kulağıma
Kalem tutmadı ellerim gidemedim okuluma
Böyle bir dünya mı bırakacaktı insanlık kucağıma

Ağır geliyor anne taşıyamıyorum
Durdurun dünyayı dönmesin artık
Her sokak başını doldurmuş iki ayaklı yaratık
Doğmasın bebekler, sayılmasın adaklık

Ağır geliyor anne taşıyamıyorum
Ezildim altında doğrulup kalkamıyorum
Çırpındıkça batıyor, battıkça çıkamıyorum
Gücüm de yetmiyor etrafım bataklık

Ağır geliyor anne taşıyamıyorum
Ben her gün bu acıyla zaten yaşamıyorum
Durdurun dünyayı dönmesin artık
Doğmasın bebekler sayılmasın adaklık......