Durdurun Beni. Şiiri - Sezai Efiloğlu 2

Çıkar hesabına övülmektense
Eyvâh'lar içinde döğünmektense
Nâğmerdin elinden döğülmektense
Mertlik meydanında öldürün beni.

Üç beş derdim ola sekiz olmadan
Düşmanım bir idi ekiz olmadan
Cahilin diline sakız olmadan
Âlimin eliyle döğdürün beni.

Neyleyim gerçeği görmeyen körsen
Hakîkat şehrine girmeyi bilsen
Cehâlet safında gölgemi görsen
Âlim kurşunuyla vurdurun beni

Âlemi izlerim öz mahfilinden
Köşe bucak saklanır şâh filinden
Çıkarsa dünyalık eyvâh dilimden
Azrâil eliyle durdurun beni.

Fitneye fücûra ulâk olamam
İftira ehline çanak tutamam
İlimsiz kilimi bayrak yapamam
Âlim tezgahına kurdurun beni..

Âlimler mâlûm ki gökteki yıldız
Yüzlerde nûr olur gönülde yaldız
Sezâi diyor ki gece ve gündüz
Allah'ın ilmiyle yordurun beni.