Duruldum ben de rüzgarım dindiğinde
Koyuverdim kendimi sessizce bir kenara
Işığım olmayı bıraktığında güneş
Unuttu yeşermeyi umutlarım
Ve kollarım uzanmaz oldu...
Toprağım yok olduğunda
Gidecek hiçbir yerim yok!
Ne toprağım, ne güneşim, ne suyum...
Var olduğunu sandığım her şeyim
Yoklar artık...
Kayıt Tarihi : 16.7.2023 02:17:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!