Durdum Şiiri - İbrahim Kelebek

Durdum sen geldin aklıma!
Devam ettim gözlerin,
Düşündüm sözlerin
Geldi. Ne kadar da güzeldi.

Durdum kim isterdi kendisi olmayı?
Kim taşır et ve kemik kaplı bedeni.
Pınar olup, göz olup senin için dolmayı
Senden bilirim beni mutlu edeni.

Durdum öylece baktım etrafa
Sonbaharda ne güzel dökülmüş yapraklar
Kir bile tutamamış buralarda, kara topraklar
Ben istemezdim senin gibi baharı

Durdum kendimi bile unuttum.
Yanan izmarit tanelerinde,
Umutlarım, gökyüzünde buluttun.
Hey sevdiğim kadın,
Gözyaşlarıyla saçlarına yağan,
Umutlarımı mı unuttun?