Durdukca Şiiri - Yavuz Ergün

Baktım susuyordu her şey ve cumartesiler
Susuyordu denizler, dağlar, şiirler, sokaklar
Bir akşamın ucunda adamlar susuyordu
Çocuklar susuyordu korkarak karanlıktan
Baktım ellerim susuyordu yazmıyordu
Sözcükler çekingendi, yılgındı, korkaktı
Baktım uzaklardaydı gözleri
Bütün o yazı yazan kalemlerin…

Şiirler susuyordu dergilerde kitaplarda
Öyküler hep uzakları anlatıyordu
Baktım yüreğimde bir isyan
Karanlıklarda, kıyılarda, gökyüzünde
Nerede beni anlatan, nerede bir köşe- başını
Bir kuytudaki yoksul bir adamı
Bir çocuğu yorgun yüzlü bir çocuğu
Umutsuz gidip-gelen bir testereyi
Bir adamın yüzündeki acıyı akşamlara doğru…

Baktım sözcükler susuyordu
Baktım şiirler çekingendi, öyküler uzaklarda
Baktım da benim yurdumdan
İnsanlarımdan, sıkıntılarımdan, gökyüzümden
Duramadım işte bir akşamüstü birdenbire
Sarıldım sivri dilli yorgun kalemime
Baktım uzaklarda bir çocuk seviniyordu
Bastırdım yüreğimdeki isyanı…

Yavuz ERGÜN
Taksim-İst–1984