Durdukça Şiiri - Zeynep Beşen

kirpiğin kaşına hiç durmadan değiyor
ve bu bana yapılan en büyük haksızlık!
kirpiğin kaşına hala hiç durmadan değiyor!
ve ben burada kahroluyorum.
şimdi kirpiğine mi düşman olayım
kaşına mı
işte burayı sen söyle,
yada dur!
hiç bir şey söyleme
bu bendeki
nazlı sela ve aşk arasında gidip gelme halidir.
keder değil
bilakis neşe halidir.
bir baksana bana
beni kahreden yine
bir yar yanıdır,
kaşındır kirpiğindir.
varlığında yokluğunda
bir senin.
bir kızıl lale gibi kavuruyor sun
dokunsam kırılıcaksın!
incitmeden sevmeliyim seni
ki bu özlemenin avlusunda
durup durup durdukça
kendimin zaptına yine kendim koşuyorum.
seni seviyorum!
aslında hepsi bu.