Memurluk yapmış onca yıl
Baba olmuş koca olmuş
Ev geçindirmiş
Araba biriktirmiş
Ailecek görüştüğü dostları olmuş-gereğince
Mülayim çizgisini kalınlaştırmış gide gele
İşten eve, evden işe
Şimdi yetmiş yaşının günlerinde-durduk yere
Geçen bulutlara soruyor
Neye yaradı?
Kayıt Tarihi : 15.10.2006 01:12:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Murat Yolyapan](https://www.antoloji.com/i/siir/2006/10/15/durduk-yere.jpg)
şiiri okumayı tamamladığımda üzerime soğuk bir küfür yediğimi hissettim;yani 'İşte sen de yetmişlerine vardığında böyle düşünecek bir insansın.' der gibiydi.Ama şiirdeki adamdan farkım, henüz yaşayıp yetmişine gelmeden korkusuzca ve hissederek hayatımı sürdürebilecek fırsatım olması.Körebe oyununda hiçbir kişiyi bulamasa bile aslında kazanan ebedir.Gözleri bağlıdır,aradığını kendi dünyasında arar.Diğerlerinin kaçtığı deliklere girmez.Çünkü rolü gereği güçlüdür,kendi çizdiği yol kadar hibir şey aydınlık değildir... Bence şiirinizdeki adam ebeyken sıkılmış,korkmuş ve hayatını deliklerin sıcak güvenliğinde sürdürmeyi seçmiş.
TÜM YORUMLAR (1)