Durduk yere değişmez insan

Pembesi olamıyorsun hiç bir hayalin.
'Oldum'sanıyorsun bazen,kısa sürüyor.
Çok geçmeden karasına bürünüyorsun.
El etek çekiyorsun herkesten,herşeyden.
Can kırıkların geçtiğin her yerden karşına çıkıyor.
Hala ayakta duruyorsun ama,
Bir uzvunu kaybetmiş gibi hissediyorsun.
Çocukken herkese hissettiğin o güven duygusunu özlüyorsun.
Sonra farkına varıyorsun.
Geçmişe dair neyi özlesen pişman oluyorsun.
Her hayal kırıklığını,her özlem pişmanlığını doğuruyor.
Sancısı boynuna vebal kalıyor.
Hala ayakta duruyorsun ama,
Senden alınanlar yerine konmuyor.
Pembeyi tuvalinden,güveni benliğinden,
Özlemeyi cümlelerinden çıkarıyorsun.
Önceden arkandan 'saf' diyenler artık 'bencil' diyor.
Az da olsa akıllandın ya,gülüp geçiyorsun.
Epeyce yalnız,çokça güvensiz,hayli umarsızsın artık.
Ve maalesef 'Nasıl bu denli değişebildin' diyenlere
Katkıda bulundukları için teşekkür dahi edemiyorsun.

?

Can Çalışkan
Kayıt Tarihi : 10.6.2017 22:19:00